Paliwo alternatywne- ekologiczna energia

W dobie kurczących się zasobów, niedoborów na rynku i wciąż rosnących cen tradycyjnych paliw, coraz większego znaczenia nabierają paliwa alternatywne. Powszechnie znane i stosowane są obecnie biodiesel, bioalkohol i biogaz ze źródeł odnawialnych. Mniej mówi się o paliwach wytwarzanych z odpadów, które również stanowią cenne źródło energii. Oznacza się je jako paliwo RDF, a potocznie nazywa jako paliwo alternatywne.

Ekologiczne ale kosztowne

Takie paliwo może być stosowane jedynie w zakładach przemysłowych (są to najczęściej elektrociepłownie i cementownie), posiadających uprawnienia i odpowiednie systemy pieców i filtrów. Koszty takich instalacji są wysokie, za to za samo paliwo zakłady otrzymują od producentów za darmo, bądź dostają jeszcze dopłaty za spalanie paliwa alternatywnego. Ta sytuacja może się we najbliższym czasie zmienić, ale bez wątpienia to źródło energii jeszcze długo będzie należało do najtańszych. Z drugiej strony koszty środowiskowe jakie generuje branża odzieżowa są ogromne, a ich realny koszt będzie znany dopiero w przyszłości. Cena jaką płacimy za ubranie w sklepie to nie jest ostateczny koszt jaki ponosimy. Szerzej o tym zjawisku pisaliśmy w artykule „ Ile razy płacimy za ubranie„

Firma Wtórpol po uzyskaniu wymaganych pozwoleń produkcję paliwa alternatywnego rozpoczęła w zakładzie w Skarżysku – Kamiennej w 2017 roku. Wytwarzane jest z trafiającej do sortowni odzieży zbieranej wyłącznie na terenie Polski – zniszczonej, lub z innych względów nie nadającej się do przetworzenia w inny sposób. Rocznie Wtórpol produkuje 18 tysięcy ton paliwa RDF. Każdego dnia przed wyrzuceniem na wysypisko ratujemy w ten sposób 70 tysięcy kilogramów zużytych i zniszczonych ubrań, przywracając je do obiegu gospodarki jako paliwo. Warto dodać, że koszt utylizacji tekstyliów to koszt średnio 700-1000 zł za tonę,

Zniszczone ubrania – przerabiamy na paliwo

Paliwo alternatywne produkowane przez Wtórpol jest wytwarzane ze zniszczonych ubrań. W wieloetapowym procesie sortowania ubrania najgorszej jakości trafiają specjalnym taśmociągiem do maszyn, które rozdrabniają je na bardzo małe fragmenty.  Dodatkowo podczas tego procesu specjalne magnesy wyłapują wszelkie metalowe części- tu również nic się nie marnuje. W ten sposób powstaje paliwo alternatywne z tekstyliów- rozdrobnione elementy starych i zniszczonych ubrań, które trafiają do ponownego obiegu i są wykorzystywane w gospodarce , a nie rozkładają się tysiącami lat na wysypisku śmieci.

Paliwo z Wtórpolu cechuje najwyższa jakość, co potwierdzają cykliczne badania, wykonywane przez odbiorców. Wysoka kaloryczność – 22 do 23 MJ (dla porównania, węgiel brunatny ma 18 MJ, pellet – 18 do 20 MJ), niska wilgotność (od 2 do 5 procent), oraz wysoka zawartość biomasy (73 procent), czyli rozdrobnionych tekstyliów wykonanych z włókien naturalnych. Jakość paliwa z Wtórpolu jest tak wysoka, że jest ono stosowane do wzbogacania paliw alternatywnych wytwarzanych z odpadów komunalnych.

Wyzwania

Jak w każdej dzielności, również przy produkcji  paliwa występują ograniczenia. Jednym z najważniejszych jest fakt że, paliwa nie można długo magazynować. Należy również stale monitorować  skład chemiczny mieszanki, aby zachować odpowiednią kaloryczność oraz nie przekraczać ilości niektórych pierwiastków- w szczególności dotyczy to chloru. Paliwa nie da się wyprodukować z mokrych tekstyliów. Dlatego tak ważne jest aby niepotrzebnej odzieży nie zostawiać obok pojemników. Na sam koniec nadal brakuje zakładów, które wykorzystujących tę technologie do pozyskiwania energii, koszty instalacji są ogromne brakuje też programów rządowych wspierających takie inwestycje.
Wytwarzanie paliwa alternatywnego ma szalenie istotne znaczenie dla gospodarki. Jak wskazują naukowe dane, tekstylia stanowią coraz większy procent wytwarzanych przez ludzi odpadów. A są doskonałym surowcem do produkcji paliwa alternatywnego. Odzież, której nie da się wykorzystać w inny sposób, z powodzeniem może być użytkowana właśnie w ten sposób. Pozwala zaoszczędzić naturalne zasoby Ziemi, zagospodarować wytworzone już zasoby, a jednocześnie ograniczyć ilość magazynowanych śmieci.